Ενεργειακή πολιτική σε όφελος του λαού και του τόπου.

Καθοριστική προϋπόθεση η Εθνικοποίηση των βασικών Επιχειρήσεων .

Η φιλοσοφία μιας αριστερής Κυβέρνησης, κεντρικές ιδέες

Η Αριστερά προσεγγίζει το ενεργειακό πρόβλημα στη βάση ενός άλλου μοντέλου όπου οι άνθρωποι θα είναι πάνω από τα κέρδη, με την ενέργεια να είναι κοινωνικό αγαθό και όχι  εμπόρευμα. Οι όποιες προτάσεις  μας, είτε αυτές αφορούν την ανάκτηση δημόσιου ελέγχου και δημιουργία  κρατικών επιχειρήσεων, είτε την επαναδιαπραγμάτευση των συμβάσεων με τις ιδιωτικές Εταιρείες, ( πχ αγωγός TAP), είτε τη διαμόρφωση αυστηρών περιβαλλοντικών κανονισμών, κανονισμών ασφάλειας  και αντίστοιχων ελεγκτικών μηχανισμών κλπ,  κινούνται στην παραπάνω λογική.

Θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε με σαφήνεια όλα τα κρίσιμα  θέματα χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως αγνοούμε τα υπόλοιπα.

Με δεδομένη την υπεραφθονία Ενέργειας, το ζητούμενο είναι η Φτηνή ενέργεια, όχι βέβαια με όποιο κόστος, ως προς το περιβάλλον και την υγεία των πολιτών. Μέχρι  πριν λίγα χρόνια ο Δημόσιος τομέας είχε αυτή την αρμοδιότητα. Είναι γνωστές οι αδυναμίες που παρουσίασε (πελατειακό κράτος, υποβαθμισμένες υπηρεσίες), έτσι που διαχρονικά η χρησιμότητά του και η εικόνα του διαβρώθηκε και δυσφημίστηκε στη συνείδηση των πολιτών. Μπορεί, όμως, ο ιδιωτικός τομέας να διαχειριστεί το αγαθό αυτό προς όφελος του κοινωνικού συνόλου, όταν γνωρίζουμε ότι οι πολιτικές του κεφαλαίου είναι προσανατολισμένες στο κυνήγι του μέγιστου κέρδους; Η απάντηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι ΟΧΙ. Τα παραδείγματα που έχουμε από την χώρα μας ευνοϊκές ρυθμίσεις σε ημετέρους (πχ Μυτιληναίος) η εταιρείες μπαταχτσήδες(Energa, Hellas Power),αλλά και από  Ευρώπη και αλλού  είναι αρνητικά. Ο ανταγωνισμός, που θα διαμόρφωνε, υποτίθεται, καλύτερες τιμές αποδείχθηκε μύθος που τον έχουν «εισπράξει» οι μικρομεσαίοι καταναλωτές και τα φτωχά νοικοκυριά που επιβαρύνονται τώρα περισσότερο για λιγότερες και χειρότερες υπηρεσίες.

Ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Η Ε.Ε. και οι οικονομικές δυνάμεις που την ελέγχουν, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στις  εξελίξεις του ενεργειακού τομέα στη χώρα μας. Οι αλλαγές που έγιναν, σχεδιάστηκαν και προωθήθηκαν μέσα από ένα εξειδικευμένο θεσμικό Κοινοτικό πλαίσιο, οδηγιών και κανονισμών , υλοποιούσε τα σχέδια των οικονομικών ελίτ της Ευρώπης.

Η στόχευση των αλλαγών αυτών, ήταν και είναι ν’ απολέσει το κράτος τον όποιο έλεγχο στον ενεργειακό τομέα και να τεθεί  αυτός υπό ιδιωτικό έλεγχο.

Πέρα όμως από την εφαρμογή των  οδηγιών, οι Ελληνικές κυβερνήσεις, «βασιλικότερες του βασιλέως», με  αποφάσεις και μέτρα, που δεν ήταν υποχρεωτικά από την ΕΕ, διαμόρφωσαν ένα περιβάλλον ακόμη πιο ευνοϊκό για  τα ντόπια συμφέροντα. Ερωτήματα, όπως, γιατί απαγορεύτηκε στη ΔΕΗ να  πάρει μέρος σε διαγωνισμούς για νέες  Μονάδες; γιατί επιβλήθηκε ο εξοστρακισμός της από την παραγωγή ΑΠΕ; σε τι στόχευε  η επιβολή ανατιμήσεων 23% το 2013; Ποιος επέβαλε την ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ; συνηγορούν στην παραπάνω διατύπωση, δηλαδή τη μεθόδευση να περάσει στα χέρια των ιδιωτών, ο ενεργειακός τομέας.

Αβίαστα, προκύπτει το συμπέρασμα, πως ,για μια ενεργειακή πολιτική προς  όφελος της κοινωνίας και του τόπου, απαιτείται  η ανάκτηση του δημόσιου ελέγχου των επιχειρήσεων ενέργειας. Αυτό  δεν συνιστά κάποια ιδεολογική εμμονή, αλλά αποτελεί την βασική προϋπόθεση, ώστε μία κυβέρνηση της Αριστεράς να έχει την δυνατότητα ν’  ασκήσει κοινωνική πολιτική, αφού σήμερα, ο ζωτικότατος αυτός τομέας ελέγχεται περίπου κατά 80- 85 % από το ιδιωτικό κεφάλαιο.

15 χρόνια θεσμικής προετοιμασίας και υλοποίησης της πολιτικής της ΕΕ οδήγησαν σε πλήρη αποδιάρθρωση (οι κυβερνώντες μιλούν για απελευθέρωση) του ενεργειακού τομέα , μία εξέλιξη που δεν υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον. Οι προαγωγοί της πολιτικής αυτής προώθησαν τις αλλαγές  αυτές προτάσσοντας επιχειρήματα περί ανταγωνισμού που με την σειρά τους θα διαμόρφωναν καλύτερες και φθηνότερες τιμές κλπ. Αν συγκρίνουμε, όμως,  το τοπίο στον ενεργειακό τομέα πριν το άνοιγμα της αγοράς (πχ για την ηλεκτρική ενέργεια πριν το  1999) και σήμερα, θα δούμε ότι μοιάζει σαν να έχει περάσει οδοστρωτήρας,  έχει συντελεστεί μια κοσμογονία. Στα τελευταία χρόνια  των μνημονιακών ρυθμίσεων ολοκληρώνεται η καταστροφή και οι κυβερνήσεις αφήνουν κυριολεκτικά πίσω τους καμένη γη, όσο μάλιστα για τις  τιμές, αυτές ολοένα και αυξάνουν και η ενέργεια γίνεται δυσπρόσιτη πια για τους πολίτες.

H πολιτική της λεγόμενης απελευθέρωσης

Η «απελευθέρωση» που επέβαλε η Ε.Ε. ,διαμόρφωσε συνθήκες, ώστε   ισχυροί ιδιωτικοί όμιλοι ν’ αρπάξουν μεγάλο μερίδιο της ενεργειακής πίτας συμμετέχοντας σ’ ένα  πλιάτσικο δημόσιας περιουσίας. Για την  καταστροφή αυτή βεβαλιως, δεν ήταν αποκλειστικά υπαίτια η Ε.Ε. Οι δυνάμεις που όλα  αυτά τα χρόνια ήταν  στο τιμόνι της  χώρας,   δεν προστάτεψαν  το εθνικό συμφέρον, με  συνέπεια τα προβλήματα να πολλαπλασιαστούν. Από κοινού Ε.Ε. και η ελληνική πολιτική τάξη, συναποφάσισαν και επέβαλαν το ισχύον  σήμερα πλαίσιο.

Σημαντικό ρόλο σ’ αυτή την εξέλιξη έπαιξε η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας(ΡΑΕ), που με  συνέπεια και αποφασιστικότητα υπηρέτησε την  πολιτική αυτή.  Με τις ενέργειές της ακύρωσε την έννοια της ανεξάρτητης ρυθμιστικής αρχής. Οι  όποιες ρυθμίσεις της είναι προσανατολισμένες σε όφελος αποκλειστικά του μεγάλου κεφαλαίου και των ισχυρών ομίλων, αγνοώντας τα συμφέροντα του κόσμου της εργασίας, των μικρομεσαίων στρωμάτων και επιχειρήσεων.

Η ίδια η ζωή διέψευσε τους θιασώτες και όσους προώθησαν αυτή την πολιτική του άκρατου Νεοφιλελευθερισμού(ΝΦ), την πολιτική, δηλαδή, της απορύθμισης και επικράτησης των οικονομικά ισχυρών. Οι επαγγελίες για καλύτερη λειτουργία της αγοράς και φθηνότερες τιμές απεδείχθη απάτη, καθόσον ούτε η διεθνής εμπειρία αλλά  ούτε και  η ελληνική πραγματικότητα, αποδεικνύει τέτοια πορεία  μείωσης των τιμών. Αυτό που πρόκυψε, τελικά, ήταν υπηρεσίες ακριβότερες αλλά  παράλληλα υποβαθμισμένης  ποιότητας προς τους πολίτες.

Στην περίπτωση των ΕΠΑ (Εταιρίες Παροχής Αερίου), επιβεβαιώθηκε ο γνωστός κανόνας, δηλαδή η ιδιωτική επιχείρηση να αδιαφορεί για  την εξυπηρέτηση των πολιτών, αν το επίπεδο της κερδοφορίας της δεν είναι το επιθυμητό. Η περίπτωση  των ΕΠΑ  αφορά το δίκτυο  του Φ.Α. το οποίο δεν επεκτείνεται επειδή εκτιμάται ότι  δεν θα φέρει τα προσδοκώμενα κέρδη στις ιδιωτικές εταιρείες.

Είναι, επίσης, γνωστός ο τρόπος με τον οποίο προωθήθηκε η διείσδυση των ΑΠΕ, με τις υπερβολικά μεγάλες επιχορηγήσεις, τις προσδοκίες για υψηλά κέρδη, την εμπλοκή χιλιάδων μικροεπενδυτών στην «πράσινη ανάπτυξη», την σημερινή υπερχρέωση του ΛΑΓΗΕ, την διαφαινόμενη προοπτική να καταλήξουν οι μικρές μονάδες στις μεγάλες εταιρείες, έναντι εξευτελιστικού τιμήματος και  εν κατακλείδι το τίμημα να το πληρώσουν τα νοικοκυριά .

Αυτό το οικοδόμημα, πρέπει να ξηλωθεί και να αντικατασταθεί  από ένα άλλο που θα υπηρετεί τα λαϊκά και εθνικά συμφέροντα. Είναι βασική και άμεση αναγκαιότητα ένας  δημόσιος ενεργειακός  πυλώνας σαν αναγκαία συνθήκη, αλλά  και μια  αριστερή διακυβέρνηση σαν  ικανή  συνθήκη για την προώθηση μιας άλλης πολιτικής. Διαφορετικά θα διαφεντεύουν την χώρα μας οι διεθνείς αγορές και τα εγχώρια οικονομικά συμφέροντα. Κύριος στόχος μας, σε πλήρη αντίθεση με ότι συμβαίνει τα τελευταία 15 χρόνια είναι, η κυβέρνηση με κορμό τον  ΣΥΡΙΖΑ,  να δομήσει ένα ισχυρό δημόσιο ενεργειακό τομέα, που  δεν θα αποτελεί  αναπαραγωγή του σημερινού μοντέλου διοίκησης και λειτουργίας της δημόσιας επιχείρησης, που στηρίζει και υπηρετεί  τις πελατειακές πρακτικές, αλλά τις ανάγκες του λαού.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν  αποδέχεται  το έγκλημα του ξεπουλήματος των στρατηγικής σημασίας δημόσιων επιχειρήσεων της τελευταίας 15ετίας. Αποτελεί βασική  επιλογή μας για την άσκηση μιας άλλης ενεργειακής πολιτικής,  οι σημαντικοί αυτοί  φορείς να είναι δημόσιοι καθολικά ελεγχόμενοι (100%). Η κυβέρνηση με κορμό τον  ΣΥΡΙΖΑ,  θα δομήσει ένα ισχυρό δημόσιο ενεργειακό τομέα,  με δημόσια ΔΕΗ,  ΔΕΠΑ- ΔΕΣΦΑ και δημόσια ΕΛΠΕ. Με δεδομένο το άνοιγμα της αγοράς και την διείσδυση ιδιωτών σε όλα τα ενεργειακά πεδία, είναι τελείως αναγκαίο,  επιχειρήσεις όπως η ΔΕΗ για την ηλεκτρική ενέργεια, ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ  για το φυσικό αέριο και ΕΛΠΕ για το πετρέλαιο να είναι  καθολικά ελεγχόμενες από το Δημόσιο. Αυτό συνιστά αναγκαία προϋπόθεση για την άσκηση ενεργειακής πολιτικής από μία κυβέρνηση της Αριστεράς. Στον  Ενεργειακό  τομέα, στον Τραπεζικό, στην Παιδεία, την Υγεία και την αμυντική βιομηχανία βασικός μοχλός πρέπει να είναι το Δημόσιο και  ο ρόλος των  ιδιωτών συμπληρωματικός. Για την επίτευξη του στόχου αυτού απαιτείται διαμόρφωση κατάλληλων πολιτικών προϋποθέσεων και νομικού πλαισίου.

Η Ανάκτηση του ελέγχου του Ενεργειακού τομέα

Αν και γνωρίζουμε καλά πόσο αναγκαίος είναι ο δημόσιος έλεγχος του στρατηγικού αυτού τομέα, άλλο τόσο έχουμε επίγνωση της δυσκολίας για ανάκτηση αυτού του ελέγχου. Το γεγονός ότι μεγάλο μέρος του ενεργειακού τομέα ελέγχεται  από τη ντόπια ολιγαρχία, αλλά και άλλους ξένους ισχυρούς ομίλους, προϊδεάζει ότι  οι συγκρούσεις θα είναι αναπόφευκτες. Το τοπίο σήμερα στον ενεργειακό τομέα μετά από την 15χρονη εφαρμογή της «νεοφιλελεύθερης» συνταγής έχει τελείως ανατραπεί, η ανάκτηση του ελέγχου δεν είναι απλή υπόθεση. Είναι δύσκολο να περιγραφεί  απόλυτα ποσοτικά η αλλαγή που έχει συντελεστεί. Προσεγγιστικά θα μπορούσε να εκτιμήσει κάποιος πως αν στα τέλη της δεκαετίας ’90 η αναλογία δημόσιου προς ιδιωτικό τομέα ήταν 80% προς 20%  σήμερα είναι περίπου το αντίστροφο , δηλαδή 20% προς 80%.

Στρατηγικός στόχος

Προϋπόθεση για την χάραξη πολιτικής είναι η αποσαφήνιση του στρατηγικού μας στόχου για την ενέργεια, όπως και των ενδιάμεσων   τακτικών στόχων  που υπηρετούν αυτή την στρατηγική. Στρατηγικός μας στόχος είναι να μπει  συνολικά ο ενεργειακός τομέας στην υπηρεσία,  πάνω από όλα, της κοινωνίας, ιδιαίτερα των  φτωχότερων  κοινωνικών  στρωμάτων, να βοηθήσει στην βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης, στην ανάπτυξη της οικονομίας, στην μείωση της ανεργίας κ.α. . Η ενέργεια είναι δημόσιο αγαθό και όπως το νερό, η Υγεία και η Παιδεία, σε μια ευνομούμενη πολιτεία πρέπει να  παρέχονται από την κοινωνία.

Στις μέρες μας ο τομέας της ενέργειας υπηρετεί τα συμφέροντα  της οικονομικής  ολιγαρχίας ντόπιας και ξένης και αυτό πρέπει να ανατραπεί. Ιδιαίτερο βάρος πρέπει να δοθεί στον έλεγχο και την μείωση των τιμών για την αντιμετώπιση της ενεργειακής φτώχειας με μέτρα άμεσης ανακούφισης. Για την προώθηση του στρατηγικού στόχου ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί σαν βασικό εργαλείο τον μακροχρόνιο δημοκρατικό ενεργειακό σχεδιασμό, μια διαδικασία που επιβάλει, ο ενεργειακός σχεδιασμός  να μην επιβάλλεται από τα πάνω, αλλά να ολοκληρώνεται  ύστερα από  διάλογο με μαζικούς φορείς, τις τοπικές κοινωνίες και την επιστημονική Κοινότητα. Για την καλύτερη οργάνωση προτείνεται να επανασυσταθεί σε σύγχρονη βάση το ΣΕΕΣ   (Συμβούλιο εθνικής ενεργειακής στρατηγικής), έχοντας ουσιαστικές αρμοδιότητες στην καταγραφή και προγραμματισμό των ενεργειακών αναγκών.

Η Ενέργεια αποτελεί για τον  ΣΥΡΙΖΑ βασικό πυλώνα του συνολικού σχεδίου για την παραγωγική ανασυγκρότηση. Στα πλαίσια του στρατηγικού στόχου ,βασικοί τακτικοί στόχοι είναι  η μέγιστη δυνατή εξοικονόμηση ενέργειας, η προώθηση των ΑΠΕ, η μείωση της εξάρτησης από εισαγωγές και η σταδιακή μείωση στη χρήση ορυκτών καυσίμων. Είναι σαφές, πως ο  Ενεργειακός τομέας είναι ένας σύνθετος  τομέας και η επίλυση των προβλημάτων αφορά πολλούς άλλους τομείς. Οι ασκηθείσες και ασκούμενες πολιτικές δεν είναι συνταγή μόνο του εγχώριου καπιταλισμού, αλλά συνολικά του ΝΦ μοντέλου που ακολουθείται από την ΕΕ και που πρέπει να ανατραπεί. Ο  ΣΥΡΙΖΑ παλεύει και θα παλέψει και σε ευρωπαϊκό επίπεδο για την ανατροπή αυτού του μοντέλου. Ο ΣΥΡΙΖΑ, θα παρέμβει με ολοκληρωμένο σχέδιο συνολικά στο πετρελαϊκό  κύκλωμα που συμμετέχει κατά   70% περίπου στην  κατανάλωση ενέργειας και   ελέγχεται από 2 εταιρείες (ΕΛΠΕ, ΜΟΤΟΡ ΟΙΛ) στη διύλιση και από λίγες επίσης εταιρείες στην εμπορία. Φαινόμενα εναρμονισμένων πρακτικών, νοθείας, λαθρεμπορίου, κερδοσκοπίας θα αντιμετωπιστούν αποφασιστικά και αποτελεσματικά.

Εγχώριοι πόροι, Ερευνητικοί Φορείς

Η  γνώση των ορυκτών πόρων της χώρας,  είναι καθοριστική για κάθε  σύγχρονο κράτος. Η μείωση της ενεργειακής εξάρτησης  αποτελεί το ζητούμενο που σχετίζεται άμεσα με την συστηματική έρευνα των εγχώριων ενεργειακών πόρων, κυρίως των υδρογονανθράκων. Στην έρευνα υδρογονανθράκων υπήρξε  εγκληματική καθυστέρηση ύστερα από την διάλυση της ΔΕΠ-ΕΚΥ ΑΕ το 1998 και την απορρόφησή της στα ΕΛΠΕ. Στόχος μας πρέπει να είναι η  σχεδιασμένη προώθηση της έρευνας υδρογονανθράκων, με την ενεργοποίηση και αξιοκρατική στελέχωση του δημόσιου φορέα ΕΔΕΥ και την ίδρυση κρατικής εταιρείας υδρογονανθράκων με αντικείμενο την έρευνα και την εκμετάλλευση σε συνεργασία με άλλες εταιρείες για την ελαχιστοποίηση του επιχειρηματικού κινδύνου. Η όποια αξιοποίηση,  προϋποθέτει ολοκληρωμένη μελέτη που θα λαβαίνει υπόψη όλες τις παραμέτρους και κύρια την προστασία του περιβάλλοντος και την ασφάλεια των εργαζομένων

Με βάση τα δεδομένα του ΙΓΜΕ, η έρευνα των λιγνιτών φαίνεται να είναι ολοκληρωμένη, όμως η συνέχιση και ολοκλήρωση των ερευνών και κυρίως η αξιοποίηση των ορυκτών πόρων,  μετά την επιχειρούμενη διάλυση του ΙΓΜΕ, αφήνεται στα χέρια των ιδιωτών και των ξένων συμφερόντων, έτσι ώστε να  καθίσταται αναγκαιότητα η επανίδρυση του ΙΓΜΕ από μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.  

Εξοικονόμηση Ενέργειας

Η χώρα μας είναι ουραγός  στην εξοικονόμηση Ενέργειας, εκτιμάται μάλιστα η πιο σπάταλη ενεργειακά χώρα της Ε.Ε. Τα περιθώρια βελτίωσης σ’ αυτόν τον τομέα είναι απεριόριστα. Προς αυτή την κατεύθυνση θα προωθηθούν μέτρα ανάπτυξης των δημόσιων μαζικών μέσων μεταφοράς (Μετρό, Σιδηρόδρομος, Λεωφορεία), θα δοθούν κίνητρα για την ανανέωση των παλαιών αυτοκινήτων, την ενεργειακή αναβάθμιση των κτιρίων, την επέκταση του δικτύου του Φ.Α, ώστε η μεγαλύτερη ποσότητα Φ.Α να αξιοποιείται  κατευθείαν με άμεση καύση και όχι να μετατρέπεται σε Ηλεκτρικής Ενέργειας, όπως συμβαίνει σήμερα σε ποσοστό 70%.  

Μέγιστη δυνατή χρήση ΑΠΕ

Επιδιώκουμε την μέγιστη δυνατή χρήση των ΑΠΕ, χωρίς φυσικά να αγνοούμε  την  οικονομική παράμετρο, δηλαδή την επιδίωξη του ελάχιστου δυνατού ενεργειακού κόστους. Έχοντας επίγνωση των πολιτικών που ακολουθήθηκαν  τα τελευταία  χρόνια στις ΑΠΕ, με τις υπερβολικές επιχορηγήσεις, την ανεξέλεγκτη αδειοδότηση, την δέσμευση καλλιεργήσιμης γης και τα μεγάλα ελλείμματα, θα προωθήσουμε  την ορθολογική αξιοποίηση των ΑΠΕ στη βάση ενός μοντέλου   προσαρμοσμένου στις ανάγκες του τελικού καταναλωτή με τα κατάλληλα και οικονομικά ενεργειακά συστήματα για οικιακή και τοπική χρήση, δίνοντας παράλληλα κίνητρα σε  συνεταιρισμούς και άλλες συλλογικότητες για ν’ αναπτύξουν τις νέες τεχνολογίες. Θεωρούμε τις ΑΠΕ σαν βασικό  εργαλείο στην μάχη για την μείωση των εκπομπών του CO2 και την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.

Εξορθολογισμός στην ενεργειακή πολιτική

Όταν θέλεις να υπηρετήσεις συγκεκριμένα συμφέροντα και όχι τα συμφέροντα των πολιτών ο ανορθολογισμός είναι πανταχού παρών. Οι παρεμβάσεις των διαφόρων ομάδων συμφερόντων οδηγούν στο χάος που βιώνουμε σήμερα.  Ζούμε τον ανορθολογισμό με την υπερβολική αδειοδότηση των φωτοβολταϊκών και τις υψηλές επιδοτήσεις τους, την χρησιμοποίηση του ΦΑ για την παραγωγή ΗΕ αντί της άμεσης καύσης στη βιομηχανία και τις κατοικίες, την διάσπαση των αρμοδιοτήτων  της ΔΕΗ ώστε να διευκολυνθεί η διείσδυση των ιδιωτικών επιχειρήσεων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι πλήρως αντίθετος στο δύσκαμπτο και πολύπλοκο οργανωτικό σχήμα που έχει διαμορφωθεί ώστε να εξυπηρετηθούν επιχειρηματικά συμφέροντα και να βολευτούν οι «ημέτεροι» του συστήματος. Μεθοδικά θα προχωρήσει στην αναμόρφωση του δύσκαμπτου σχήματος των φορέων Ενέργειας με ενοποίηση ΔΕΗ-ΔΕΔΔΗΕ-ΑΔΜΗΕ, ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ-ΕΠΑ, και τη δημιουργία απλούστερων και  λειτουργικά οικονομικότερων  επιχειρηματικών  σχημάτων.

Κοινωνική Πολιτική

Η Αριστερά από τη  φύση της είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη στην άσκηση κοινωνικής πολιτικής. Από  την ανάλυση της κατάστασης τεκμηριώνουμε ότι το  ενεργειακό κόστος θα μπορούσε να είναι πολύ μικρότερο και επομένως και τα τιμολόγια χαμηλότερα:

-αν το άνοιγμα της αγοράς δεν σήμαινε την διείσδυση   στην ενέργεια πλιατσικολόγων κάθε είδους, funds και ισχυρών ομίλων που  προσδοκούν και πιέζουν για ψηλές τιμές.

-αν οι  μεγαλοοφειλέτες πλήρωναν τα χρέη τους προς την ΔΕΗ.

-αν η ΔΕΗ δεν έχανε εκατοντάδες εκατ. ευρώ κάθε χρόνο! μόνο και μόνο εξ αιτίας της απίστευτης Ελληνικής πατέντας του Μηχανισμού ανάκτησης μεταβλητού κόστους (συν 10%), που εξασφαλίζει προνομιακή μεταχείριση σε  ιδιωτικές μονάδες Η.Ε. (πχ Μυτιληναίος κ.α.).

-αν δεν επιβάλλονταν νέοι φόροι (πχ Ειδικός Φόρος Κατανάλωσης στο Diesel που χρησιμοποιείται στις αυτόνομες μονάδες παραγωγής στα νησιά.

-αν δεν δημιουργούταν στην ηλεκτρική ενέργεια και το φυσικό αέριο πολύπλοκα σχήματα με εταιρείες επί εταιρειών  και αντίστοιχες διοικήσεις που διογκώνουν σημαντικά τα κόστη κλπ.

-αν δεν είχαμε   τις δραματικές αυξήσεις στο τέλος ΕΤΜΕΑΡ που επέβαλε η κυβέρνηση σε όλους τους καταναλωτές στην προσπάθειά της να μειώσει το τεράστιο έλλειμμα του ΛΑΓΗΕ που η ίδια δημιούργησε με την πολιτική της στην ανάπτυξη των ΑΠΕ.

-αν δεν επιβάλλονταν η αδικαιολόγητη, αναποτελεσματική για τα δημόσια έσοδα και επιζήμια για τους πολίτες   εξίσωση του ΕΦΚ για το  πετρέλαιο θέρμανσης και κίνησης.

Πιστεύουμε, πως, οι παρεμβάσεις μας θα ελέγξουν τα κόστη και θα υπάρξει ανακούφιση στους πολίτες. Δεν δημιουργούμε αυταπάτες. Πραγματική κοινωνική πολιτική θα προκύψει μόνο με ριζικές ανατροπές. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιδιώξει την μετεξέλιξη του μοντέλου της χώρας από καταναλωτή τεχνολογικού εξοπλισμού σε παραγωγό τεχνολογικού εξοπλισμού .   Σε αυτήν την προσπάθεια, μπορούν ν’ αξιοποιηθούν φορείς,  όπως τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, η ΕΑΒ κ.ά., που έχουν σημαντικές δυνατότητες ανάπτυξης εφαρμοσμένης τεχνολογίας για παραγωγή εξοπλισμού ΑΠΕ.

Ο Διεθνής παράγοντας. οι παρεμβάσεις, η γεωπολιτική διάσταση

Ο κόσμος έχει μεταβληθεί τις τελευταίες δεκαετίες σε πολυπολικό, όμως η Χώρα μας εμμένει δογματικά  στην πολιτική του «ανήκουμε στη Δύση», δεν τολμά  ν’ αξιοποιήσει τις δυνατότητες που παρουσιάζονται. Πιεζόμαστε να ελαχιστοποιήσουμε τις διακρατικές μαζί και ενεργειακές σχέσεις,  με χώρες που δεν είναι αρεστές  στις «προστάτιδες» δυνάμεις  οι οποίες  βάζουν όρια και φραγμούς στις σχέσεις μας μ’ αυτές. Θυμόμαστε πως μας επιβλήθηκε να  διακόψουμε τις εισαγωγές πετρελαίων από το ΙΡΑΝ και να μην προχωρήσουμε τους αγωγούς Bourgas-Αλεξανδρούπολη και South Stream με τη Ρωσία.

Στα θέματα των διεθνών projects και συνεργασιών οφείλουμε να εξετάζουμε όλα τα δεδομένα και να καταλήγουμε με βάση το εθνικό συμφέρον, δηλαδή την λογική,  βάσει της οποίας πρέπει ν’ αποφασίζει μια ανεξάρτητη χώρα. Είναι σαφές όμως ότι σήμερα με την επιβολή των μνημονίων δεν μπορούμε να μιλάμε για άσκηση ανεξάρτητης πολιτικής. Η άρση των μνημονίων είναι προϋπόθεση για την άσκηση μιας πολιτικής που θα εξυπηρετεί την χώρα μας και όχι τα ξένα συμφέροντα όπως συμβαίνει σήμερα.

Αντίθετοι στην  πυρηνική ενέργεια  στη Βαλκανική.  

Ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει στην αποφυγή πυρηνικών εργοστασίων ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα, αλλά και σ’ όλη τη Βαλκανική και Ανατολική Μεσόγειο. Παλεύει να μετεξελιχτεί η ζώνη αυτή σε αποπυρηνικοποιημένη ζώνη. Ο αγώνας κατά της Πυρηνικής ενέργειας πρέπει ενταθεί, ιδιαίτερα τώρα που η μορφή της πυρηνικής ενέργειας γίνεται προσπάθεια να εμφανιστεί σαν φιλική στο περιβάλλον ως μη συμβάλλουσα στην αύξηση του CO2 στην ατμόσφαιρα.

- See more at: http://left.gr/news/energeiaki-politiki-se-ofelos-toy-laoy-kai-toy-topoy#sthash.4EO0vjiQ.ChtuVQ5o.dpuf